یک سیاره بیگانه “تسخیر شده” ممکن است در لبه منظومه شمسی ما پنهان شده باشد!
تاریخ انتشار: ۱۴ تیر ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۸۱۴۲۲۷۴
در سال ۱۹۰۶ اخترشناسی به‌نام Percival Lowell تلاش خود برای یافتن سیاره ایکس را آغاز کرد. انتظار می‌رفت که این سیاره فرضی غول‌پیکر کمی دورتر از نپتون به دور خورشید بگردد. او متقاعد شده بود که بر اساس برخی بی‌نظمی‌های مشاهده شده در مدار نپتون و اورانوس، قطعا سیاره ایکس وجود خارجی دارد. باور او باعث شد که در نهایت در سال ۱۹۳۰ سیاره پلوتو کشف شود.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
فاصله ابر اورت از خورشید
هرچند دانشمندان بعدها متوجه شدند این سیاره کوتوله بسیار کوچکتر از آن است که بخواهد تاثیر گرانشی روی مدار نپتون بگذارد. طبیعتا چنین چیزی برای سیاره اورانوس نیز صدق نمی‌کرد. امروزه دانشمندان تا حد زیادی نظریه سیاره ایکس را بی‌اعتبار قلمداد می‌کنند. هرچند این موضوع باعث نشده که کسی به‌دنبال سیاره‌های دیگر در مرزهای منظومه شمسی نباشد.
اخیرا نیز مقاله جدیدی منتشر شده است که به احتمال وجود یک سیاره بیگانه در بیرون مرزهای منظومه شمسی می‌پردازد. در واقع Lowell باید کمی دورتر به‌دنبال سیاره مورد نظر خود می‌گشت. مقاله جدید نتیجه تلاش‌های یک تیم بین‌المللی است که شرایط ناپایدار روزهای ابتدایی شکل‌گیری منظومه شمسی را شبیه‌سازی کرده است.
آنها به‌این نتیجه رسیدند که احتمال دارد یک یا چند جرم آسمانی در ابعاد سیاره در ابر اورت وجود داشته باشد. این ابر متشکل از اجرام یخی است و از فاصله چند صد میلیارد کیلومتری خورشید تا چند ترلیون کیلومتری از آن را در بر می‌گیرد. تقریبا ۴.۵ میلیارد سال پیش منظومه شمسی در حال شکل‌گیری بود و شرایط فوق‌العاده ناپایداری داشت.
گرد و غبار پیش‌سیاره‌ای در حال خنک شدن بود و گرانش نیز گرد و غبار باقیمانده را به‌صورت توپ‌های کیهانی به اطراف پرتاب می‌کرد. پژوهشگران بر این باورند که شاید اجرامی در ابعاد سیاره آنچنان به بیرون پرتاب شده‌اند که دیگر حتی اسیر گرانش خورشید نیستند. اخترشناسان اینگونه ستاره‌های بیگانه را در دیگر منظومه های شمسی بررسی کرده‌اند.
تقریبا ۰.۵ درصد احتمال دارد یکی از این سیاره های بیگانه درون منظومه شمسی ما شکل گرفته باشند: اما به تدریج از گرانش خورشید خارج شده و اکنون در ابر اورت حضور دارند. هرچند یک احتمال دیگر نیز وجود دارد. شاید خورشید توانسته است یک سیاره بیگانه مشابه نپتون را از منظومه شمسی دیگری تسخیر کند و به ابر اورت بکشاند. احتمال چنین موضوعی ۷ درصد است.
با همه اینها اخترشناسان بیشتر گمان می‌کنند که ابر اورت مملو از اجرام یخی کوچک باشد و نمی‌توان در آن یک سیاره نسبتا بزرگ را پیدا کرد. با توجه به ابعاد و فاصله‌ای که ابر اورت از زمین دارد، بعید به‌نظر می‌رسد که دانشمندان بتوانند اطلاعات قطعی در مورد وجود یک سیاره بیگانه به‌دست آورند.
۲۲۷۲۲۷
برای دسترسی سریع به تازه‌ترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1785714منبع: خبرآنلاین
کلیدواژه: سیاه چاله نجوم سیاره سیاره بیگانه منظومه شمسی ابر اورت یک سیاره
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.khabaronline.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرآنلاین» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۸۱۴۲۲۷۴ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
(عکس) عنکبوت‌های درحال حرکت روی سطح مریخ
آژانس فضایی اروپا گزارش داده است یک پدیده منحصر به فرد روی مریخ، با عنکبوت‌هایی که در سطح سیاره راه می‌روند اشتباه گرفته می‌شود.
به گزارش فارس، مدارگرد مریخ اکسپرس تصاویری عنکبوت مانند گرفته است، که در واقع فقط ویژگی‌های کوچک و تیره رنگی هستند که با تابش آفتاب بر روی دی‌اکسیدکربن رسوب شده در ماه‌های زمستانی سیاره شروع به شکل گیری می‌کنند.
به گفته آژانس فضایی، نور باعث می‌شود یخ دی اکسید کربن در پایین رسوبات به گاز تبدیل شود، که می‌ترکد و گرد و غبار را به بیرون پرتاب می‌کند.
در حالی که لکه‌ها ممکن است از فضا کوچک به نظر برسند، اما در واقع نسبتا بزرگ هستند. آژانس فضایی اروپا گفت که پهنای این تکه‌ها به ۴۴ متر می‌رسد و در بزرگ‌ترین حالت ممکن است بیش از ۸۰۴ متر عرض داشته باشند.
الگو‌های عنکبوت اولین بار توسط مدارگرد گازی ExoMars Trace مشاهده شده که در سال ۲۰۱۶ به فضا پرتاب شد و در حال مطالعه مریخ برای نشانه‌هایی از حیات احتمالی در گذشته است.
این منطقه که در سال ۱۹۷۲ توسط کاوشگر ناسا کشف شد، به نام Angustus Labyrinthus نیز شناخته می‌شود و در نزدیکی کلاهک قطبی جنوبی سیاره قرار دارد.
به گفته ناسا، مریخ در حال حاضر هوای بهاری را تجربه می‌کند. این آژانس در بیانیه‌ای اعلام کرد مریخ‌نورد کنجکاوی از هوای گرم‌تر این سیاره لذت می‌برد و روی پایش محیطی و کاوش دهانه گیل مریخ کار می‌کند.
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»